واژه‌های گویشی و فنی در وقف‌نامه‌های آستان قدس رضوی

آستان قدس رضوی یکی از بزرگ‌ترین نهادهای وقفی جهان است. بنیاد این تشکیلات اداری ـ موقوفاتی بر اسناد گسترده و انبوه این سازمان، به‌ویژه اسناد و متون وقفی آن استوار است؛ اسناد یگانه‌­ای که از لابه‌لای آن­ها نقش تأثیرگذار این نهاد در دگرگونی‌های تاریخی، اقتصادی، سیاسی و فرهنگی کشور در سده­‌های گذشته آشکار می‌شود. این اسناد که از روزگاران گذشته به‌ویژه از دوره‌های صفویه، افشاریه، زندیه و قاجاریه بر جای مانده است شامل وقف‌نامه‌ها و سواد آن­ها، ‌مصالحه‌نامه‌ها، مبایعه‌نامه‌ها، ‌اقرار‌نامه‌ها، اجاره‌نامه‌ها، فهرست‌های رفع و بخش، اوراق دفاتر اوارجه و... می‌باشد. با توجه به گستردگی داده­‌های موجود در این اسناد، به‌ویژه داده­‌های زبانی، بازخوانی و بازکاوی این میراث ارزشمند، از بایستگی بسیاری برخوردار است. در این نوشتار، که نخستین پژوهش دربارۀ اسناد یادشده است، واژه‌های گویشی و فنی به کار رفته در وقف‌نامه­های آستان قدس رضوی که در فرهنگ‌های پارسی دیده نمی‌شود، بازیابی شده است.